rondom Odell Lake

Vandaag slapen we weer uit. Tijdens het ontbijt bedenken we wat we vandaag gaan doen. We hebben wel zin om weer een (korte) wandeling te maken. Al snel is het plan duidelijk. We gaan naar Waldo lake. Dit is het op tweede grootste meer van Oregon en ook het helderste meer van Oregon.
We rijden over een eenzame weg door een groot bos naar het meer. Als we uitstapen zien we een vogel iets groter dan een merel vliegen die knalblauw is. Zo één zagen we ook al onderweg. Als we naar het meer lopen zien we hoe helder het is. We lopen de aanlegsteiger op en zelfs verder in het meer kan je de bodem nog zien en dat terwijl het al behoorlijk diep is. Het is hier zo verschrikkelijk rustig dat je het idee hebt dat je alleen op de wereld bent. Zo bijzonder is dat. Ik hoor een geluid dat klinkt als een hert of ander groot wild beest, maar we zien niks.

Bepakt met veel drinken, zonnebrand en muggenspray op gaan we vol goede moed op stap. Als we een paar stappen het bos in zijn worden we omsingeld door muggen. Na nog twee stappen verder besluiten we dat dit geen goed plan is. De muggen trekken zich niks aan van de spray die wij hebben opgedaan. Binnen een paar minuten zijn we helemaal lek gestoken. Snel de auto weer in en richting een ander deel van het meer. Volgens de papieren zouden daar minder muggen moeten zitten. Na een paar mijl rijden komen we weer uit op een parkeerplaats waar zowaar een mens is. Dat is zeldzaam! Hij heeft gekanood en heeft een lange broek aan een shirt met lange mauwen en een hoed. Wij snappen nu wel waarom. Ook als we hier proberen te wandelen worden we omringt door muggen. We geven het helaas op. De muggen winnen het van ons. De rest van de dag zitten we te krabben aan onze enorme bulten.

Dan moet er een plan B bedacht worden. We rijden terug naar onze lodge en gaan daar picknicken. Jos wil heel graag een bald eagle zien. Als hij net even weg is naar de kamer op wat dingen op te halen zie ik een bald eagle vliegen. Tegen de tijd dat Jos weer terug is is de vogel hem alweer gevlogen. Hopelijk zien we deze vakantie nog één. We hebben voor het eerst sinds we hier zijn een broodje gegeten dat ook echt lijkt op een broodje. Ik ben echt geen broodeter, maar ik smacht inmiddels naar een bruine (vooral BRUIN) boterham met pindakaas! Al die zoetigheid wordt je wel erg snel zat.

We pakken de auto weer en rijden weer naar Crescent Lake Lodge. Ze hebben daar zo’n mooi terras aan het meer met grote tafels en nog belangrijker: muggenstofzuigers! dat we er weer naar toe gaan. De naam muggenstofzuiger bedenk ik zelf, maar daar lijkt het nog het meeste op. We spelen heel wat spelletjes en gaan daarna weer naar een ander strand toe om lekker te lezen. Het is vandaag nog rustiger dan gisteren. Het hele strand is op twee mensen na voor ons alleen. Tegen zessen rijden we naar Guys Killer BBQ dat op de route ligt naar onze lodge. Het is een piepklein restaurantje waar niemand is. De eigenaren zelf met hun zoon gebruiken het restaurant als woonkamer. Het toilet is het bezoeken waard. Het is ingericht alsof je buiten zit op een BBQ plaats. Voor het eerst sinds we in Amerika zijn eten we een hamburger. Dit smaakt erg goed. Het is hier onmogelijk om lang uit eten te gaan. Als je langer dan 5 minuten moet wachten op het eten verontschuldigen ze zich al. Als je nog aan het eten bent vragen ze al of je een toetje wilt. Wil je dat niet dan ligt de rekening al voor je klaar. Het lijkt bijna of elke restaurant wil dat je de tent weer zo snel mogelijk verlaat. Het zal wel cultuur zijn.