Columbia River Gorge

Ondanks dat onze kamer aanvoelt als vijf sterren (naar onze ervaring in de yurt) heb ik erg slecht geslapen. Jos slaapt over het algemeen overal wel en heeft er geen last van. Ik smacht inmiddels naar ons eigen zachte bed zonder harde veringen.

Vandaag gaan we het bekendste deel van Oregon bezoeken, de Columbia River Gorge. Dit is rivier die door een brede kloof stroomt. Het westelijke deel van de Gorge is groen en heeft tientallen watervallen gevormd door smeltwater van Mount Hood. Overal staat aangegeven dat je weekenden beter kunt mijden, maar wij kunnen niet anders. Zo druk hebben we het nog nergens anders gezien. We zijn er nog voor elf uur, maar alle parkeerplaatsen zijn al vol. Mensen parkeren overal langs de kant van de weg en lopen over de weg om bij een waterval te komen.

De eerste waterval waar wij een parkeerplaats kunnen vinden is bij Wakheena Falls. Het is een korte wandeling behoorlijk heuvel op. Wij zijn blij dat er net in dit deel van de gorge een enorme wolk hangt die ervoor zorgt dat het hier nog aangenaam is om te wandelen. We willen proberen om vanaf deze waterval naar de Multnomah Falls te lopen, maar dat gaat toch niet. De route die op de kaart stond aangegeven konden wij niet vinden. De kuiten hebben het zwaar te verduren gehad. Via een andere en eenvoudigere weg lukt het ons wel om bij Multnomah uit te komen. Dit is de bekendste waterval van Oregon. Het is echt een hele mooie waterval. Gewoon even vergeten dat hier nog honderd(en) andere mensen van meegenieten. Als we terug lopen naar de auto zien we dat er een file gevormd is naar de waterval. Wij rijden straks de andere kant op!

Hoe verder we van de bekendste waterval verwijderd raken hoe rustiger het wordt. We maken een stop bij Shepperds Dell Falls en staan er helemaal alleen. De volgende waterval waar wij stoppen is Latourell Falls. Deze is ook weer een stuk drukker bezocht. Deze waterval is minstens net zo mooi als de welbekende Multnomah Falls. Mensen halen hier de meest gekke dingen uit om zo dicht mogelijk bij de waterval te staan. Soms durf ik bijna niet te kijken, omdat ik bang ben dat ze zo hard gaan vallen.

De route over de Historic Columbia River Highway is echt prachtig. Het is een hele smalle weg met veel bochten omgeven door met mos begroeide bomen. De vangrail bestaat uit witte houten hekjes of betonnen hekken met sierlijke vormen. Als we bij Crown Vista Point aankomen om de gorge van bovenaf te kijken is het onmogelijk om een parkeerplek te vinden. Hoe kan het toch op het ene moment lijken alsof je ergens alleen bent en je drie seconden later op een plek bent die zo druk bezocht is? Alsof al die mensen uit de lucht komen vallen. Zo komen we één mijl verder uit bij Women’s Viewpoint waar geen mens te bekennen is.

We hebben genoeg van de drukte en gaan het morgen nog wel een keer proberen. De wolken zijn omhoog getrokken en de temperatuur is weer flink gestegen. Tijd om de benen weer rust te geven en te gaan lunchen. De rest van de middag brengen we door in Cascade Locks aan het water. Het waait hier zo hard dat het niet zo heet aanvoelt. Blijkbaar ben ik toch min of meer gewend geraakt aan harde matrassen. Het gras slaapt best prima!

Nadat ik vele Amerikanen heb gezien met iced koffie ga ik er nu toch echt één zelf uit proberen. Het smaakt niet meer naar koffie. Lekker is het wel! Veel beter te drinken dan de warme koffie van hier. We genieten van de zon totdat het etenstijd is. Het valt niet mee om een restaurant te vinden dat iets anders serveert dan burgers en sandwiches. We belanden weer bij een Mexicaan. Ik denk dat ik straks geen Mexicaans eten meer kan zien zoveel hebben wij het gegeten.