Wandelen door National Forest

We beginnen het bed zat te worden en komen er vandaag een stuk eerder uit. Het bed is zo hard dat je elke 3 minuten je moet omdraaien om pijn te voorkomen in je schouder, rug, been etc. We ontbijten met een cinnamon roll. Deze is zo verschrikkelijk groot dat we hem delen en ik mijn helft nog niet op kan krijgen. In de zon is het nu al veel warmer dan gisteren. Ik denk dat we het vandaag hoger moeten gaan opzoeken om het aangenaam te houden.

Bij het ranger station halen we informatie over de wandelingen die ons leuk lijken. We willen een aantal korte en makkelijke wandelingen maken. De afstanden en hoogteverschillen variëren hier nog al. We hebben een hele stapel gevonden met wandelingen die geschikt zijn voor ons. De beschrijvingen van de wandelingen zijn niet altijd even eenvoudig. Wij verschillen van mening over waar een afslag is en wanneer we zoveel mijl gereden hebben. Met het nodige zoeken hebben we het startpunt gevonden van de French Dome. De route er naar toe is mooier dan de wandeling zelf. We zijn langer bezig geweest om de route te vinden dan de wandeling zelf. Het is een grote rots midden in het bos waar je een rondje omheen loopt met best nog wat hoogteverschil.

De volgende wandeling die wij willen maken is Lost Creek Loop. Een kleine rondwandeling door het bos met een rivier. Bij de parkeerplaats staat een seniorenbus. Wij hebben hier al heel wat bussen gezien van verzorgingshuizen die uitjes maken in de natuur. Ze lijken het allemaal reuze naar hun zin te hebben. Dat lijkt mij wel wat als ik bejaard ben. De routes door de bossen zijn hier zo mooi. Alle bomen zijn hier zo verschrikkelijk groot. Elke dode of afgezaagde boom vormt weer leven voor een nieuwe boom of plant. Overal groeien varens en de meeste bomen zijn ook nog eens begroeid met mos. Het is hier vijftig tinten groen!

Moe worden we niet van deze wandeling. Tijd voor een iets moeilijkere wandeling. Een wandeling over een deel van de Oregon Trail. Vroeger gingen hele families met hun hele hebben en houden met hun wagen dit pad over om Oregon te gaan ontdekken. Wij liepen over de Laurel Hill en dat was hun moeilijkste deel van hun reis. Het is onvoorstelbaar als je bedenkt dat deze mensen dit gelopen hebben met hun wagen, paarden en hele familie. Wij hadden al regelmatig moeite om overeind te blijven. We liepen ook nog een stukje over een oude highway. Nooit gedacht dat asfalt zo vruchtbaar is. Er leeft mos op en er groeien bomen door het asfalt heen. De wandeling zelf was niet de allermooiste. Het verhaal maakte het een interessante wandeling.

De benen mogen weer even uitrusten als wij genieten van een drankje bij Timberline Lodge. We vonden het zo’n heerlijke plek dat we er terug gekomen zijn. Dit keer zitten we aan de andere kant van de lodge en hebben we zicht op Mount Hood. De stoelen zijn zo fijn dat ik er bijna in slaap val. Na een paar uur zitten gaan we toch nog even een stukje lopen. We lopen een deel van de Pacific Crest Trail. Dit is een wandeling vanaf Canada naar Mexico. Wij passeren een sneeuwveld en steken een rivier over. Het is maar een klein stukje lopen vanaf de lodge en het uitzicht is wederom prachtig. Het was weer een prachtige dag. Onze laatste dag bij Mount Hood. Morgen rijden we verder naar de Columbia River Gorge.